کد مطلب:313676 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:182
به حضرت عباس نترس
جناب حجةالاسلام والمسلمین آقای حاج سید حسن سبط احمدی كه یكی از مدرسین عالی مقام حوزه ی علمیه ی قم می باشند، كرامتی از حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام به نقل از مرحوم جدشان مرقوم داشته اند كه می خوانید:
حقیر سید حسن سبط احمدی، محصل علوم دینی در حوزه ی مقدسه ی علمیه ی قم - صانها الله تعالی عن التصادم - این قضیه و داستان را كه از كرامات و عنایات آقا و مولا حضرت ابوالفضل العباس - صلوات الله و سلامه علیه - است و بلا واسطه از جد بزرگوارم مرحوم مغفور سلالة السادات الفخام و قدوة الأنام میر سید عمادالدین ساوجی متوفی در سنه ی 1335 شمسی شنیده ام برای شما نقل می كنم. حدود صد سال از وقوع این قضیه می گذرد. ایشان می فرمودند كه:
در عنفوان شباب و غرور جوانی، شیفته ی زیارت كربلای معلی و عتبات عالیات بودم - زاد الله فی عزها و شرفها - مجردا و متوكلا علی الله از بلده ی ساوه با قاطر به طرف كرمانشاه كه مسیر راه در آن زمان بود حركت كردم تا به قصر شیرین رسیدم.
شنیده بودم كه در آن منطقه، كردهای راهزن و طاغی زیادند و مزاحم زوار و مسافرین می شوند و با حربه و گرزهایی كه به آن واحد یموت می گفتند آنها را می زنند و می كشند و اثاثیه ی ایشان را به غارت می برند؛ لذا چون تنها بودم، وحشت داشتم. از
[ صفحه 509]
طرفی هم هوا سرد بود. به ناچار عبا را سواره بر سر كشیدم، با اینكه شب تاریك و سرد بود و مركب و استر به سرعت راه می رفت، اما قلب من از ترس می طپید. ناگهان از عقب سر در سمت راست صدای شخصی را شنیدم كه فرمود: آقا سید، به حضرت عباس نترس! به حضرت عباس نترس! به حضرت عباس نترس! سه مرتبه این جمله را تكرار فرمود، راه امن است و امان، نگاه كن چادرهای شیوخ عرب را ببین!
آن مرحوم با یك حال خوشی می فرمودند: وقتی من این صدای فرح بخش را شنیدم، متوجه سمت راست شدم تا ببینم كیست، ولی متأسفانه كسی را ندیدم؛ اما همین كه سرم را به جلو و مقابل صورت برگرداندم چشمم به چراغ ها و چادرهای زیادی افتاد، ترسم به كلی از دلم رفت و خود را در سرزمین امن و امان و خیر و بركت دیدم - زاد الله فی عزها و شوكتها و رزقنا الله زیارتها و حشرنا الله مع صاحبها، بحرمته و جلاله عند الله تبارك و تعالی، آمین رب العالمین.
به قلم حفید آن مرحوم أدنی من تراب أقدام المحصلین و مروجی شریعة سید المرسلین و خدمة ولایة أمیرالمؤمنین و یعسوب الدین صلوات الله علیهم أجمعین. سید حسن سبط احمدی.
حقیر سید حسن سبط احمدی، محصل علوم دینی در حوزه ی مقدسه ی علمیه ی قم - صانها الله تعالی عن التصادم - این قضیه و داستان را كه از كرامات و عنایات آقا و مولا حضرت ابوالفضل العباس - صلوات الله و سلامه علیه - است و بلا واسطه از جد بزرگوارم مرحوم مغفور سلالة السادات الفخام و قدوة الأنام میر سید عمادالدین ساوجی متوفی در سنه ی 1335 شمسی شنیده ام برای شما نقل می كنم. حدود صد سال از وقوع این قضیه می گذرد. ایشان می فرمودند كه:
در عنفوان شباب و غرور جوانی، شیفته ی زیارت كربلای معلی و عتبات عالیات بودم - زاد الله فی عزها و شرفها - مجردا و متوكلا علی الله از بلده ی ساوه با قاطر به طرف كرمانشاه كه مسیر راه در آن زمان بود حركت كردم تا به قصر شیرین رسیدم.
شنیده بودم كه در آن منطقه، كردهای راهزن و طاغی زیادند و مزاحم زوار و مسافرین می شوند و با حربه و گرزهایی كه به آن واحد یموت می گفتند آنها را می زنند و می كشند و اثاثیه ی ایشان را به غارت می برند؛ لذا چون تنها بودم، وحشت داشتم. از
[ صفحه 509]
طرفی هم هوا سرد بود. به ناچار عبا را سواره بر سر كشیدم، با اینكه شب تاریك و سرد بود و مركب و استر به سرعت راه می رفت، اما قلب من از ترس می طپید. ناگهان از عقب سر در سمت راست صدای شخصی را شنیدم كه فرمود: آقا سید، به حضرت عباس نترس! به حضرت عباس نترس! به حضرت عباس نترس! سه مرتبه این جمله را تكرار فرمود، راه امن است و امان، نگاه كن چادرهای شیوخ عرب را ببین!
آن مرحوم با یك حال خوشی می فرمودند: وقتی من این صدای فرح بخش را شنیدم، متوجه سمت راست شدم تا ببینم كیست، ولی متأسفانه كسی را ندیدم؛ اما همین كه سرم را به جلو و مقابل صورت برگرداندم چشمم به چراغ ها و چادرهای زیادی افتاد، ترسم به كلی از دلم رفت و خود را در سرزمین امن و امان و خیر و بركت دیدم - زاد الله فی عزها و شوكتها و رزقنا الله زیارتها و حشرنا الله مع صاحبها، بحرمته و جلاله عند الله تبارك و تعالی، آمین رب العالمین.
به قلم حفید آن مرحوم أدنی من تراب أقدام المحصلین و مروجی شریعة سید المرسلین و خدمة ولایة أمیرالمؤمنین و یعسوب الدین صلوات الله علیهم أجمعین. سید حسن سبط احمدی.